संसारपाश स्तोत्र

संसार संगे बहु शीणलो मी । कृपा करीरे दत्तराज स्वामी ॥

प्रारब्धमाझे सहसा टळेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥१॥

नाना विकारी स्थिरता नये रे । त्याचेनि संगे भ्रमती भले रे ॥

अपूर्व कार्ये मन हे विटेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥२॥

माया प्रपंची बहु गुंतलोरे । विशाल व्याधिमधीं बांधलोरे ॥

देहाभिमाने अति राहावेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥३॥

दारीद्र दुःखे बहु कष्टलो मी । संसार मायेतचि गुंतलो मी ॥

संचित माझे मजला कळेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥ ४ ॥

लक्ष्मी विलासी बहु सौख्य वाटे । श्रीदत्त ध्याता मनीं कष्ट मोठे ॥

प्रपंच वार्ता वदता विटेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥ ५॥

अहोरात्र धंदा करिता पुरेना । प्रारब्ध योगे मज राहवेना ॥

हे दुःख माझे कधिही टळेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥६॥

तीर्थास जाता बहु दुःख वाटे । विषयांतरी राहुनि सौख्य वाटे ॥

स्वहित माझे मजला कळेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥७॥

मी कोण कोठूनी आलो कसा हो । स्त्री पुत्र स्वप्नांतचि गुंतलो हो ।

ऐसे कळोनि मन हे विटेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥८॥

असत्य वाक्यानी मुकाची जालो । अनृत्य दोषांत दुःखी बुडालो ।

पूर्व करणीं कसी आठवेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥ ९॥

आनंदमूर्ती भज दत्त सिंधु | चैतन्य स्वामी निज दीनबंधु ॥

अभ्यंतरी प्रेम मनी ठसेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥ १० ॥

विश्रांती देही अनुमात्र नाही । कुलाभिमाने पडलो प्रवाही ॥

अशातूनी दूर कधी पळेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥ ११ ॥

विषयीजनांनी मज आळविले । प्रपंचपाशांतचि बुडविले ॥

स्वहित माझे होता दिसेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥१२॥

या देह दोषा वर्ण कितीरे । उच्चाट माझे मनी वाटतोरे ।

लल्लाट रेषा कधि पालटेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥ १३ ॥

अनाथनाथा प्रभु तुच दाता । मी मूढ की जाण असेच ताता ।।

गोपालमुनी तुज वीसरेना । तुजविण दत्ता मज कंठवेना ॥१४॥

इति श्रीदत्तात्रेय अर्पणमस्तु